வருகை

                                             வருகை

மன்னார் வளைகுடாவில் வசித்து

ராஜிவ் செயவர்த்தனே ஒப்பந்தத்தால் தமிழகத்தில் கரித்துண்டுகள் கொண்டு சுருக்கம் போக்கும் தமிழன்

கோடி ஏக்கர் கொண்ட கடற்பரப்பை  எந்த தன்னம்பிக்கையோடு

கடந்து வந்தான்.,

துணிகளின் சுருக்கம் போக்க………

நான்கு மணி ரயில்

                                             நான்கு மணி ரயில்

நடத்துநர் இல்லா பேருந்து பயணிகள் ரயில்.

நிலைய நடத்துநரிடம் பயணச் சீட்டை வாங்கி

நான்கு மணி ரயிலுக்கு

நாலாம் எண் கொண்ட நடைமேடைக்கு

நடந்து வந்த ஊசி பாசி விற்கும் மக்கள்

நடைமேடை நாற்காலியில் குத்திட்டு அமர்ந்து இருந்தனர்.

நாலணாவிற்கு இரண்டு ஊசிகள் என

நாள் முழுவதும்

நாற்பது ரூபாய்க்கு விற்றால்

நாளை நமதே என மறுநாளும் நிச்சயம்

நான்கு மணி ரயிலுக்கு இவர்கள் காத்திருப்பார்கள்.

நனைந்த வார்த்தைகள்

                                   நனைந்த வார்த்தைகள்

 

 நானிருந்த பொழுதில் நகம் மட்டும் ஆயுதமாய் என்னிடம் இருந்தது.

நாளொரு பொழுதில் நான் என் விரல்களை இழக்கக் கூடும்.

நாளை எனக்கு நிச்சயம் என்றுநான் நம்பவில்லை.

நான் நீண்ட நேரம் யாருக்கு காத்திருக்கிறேன்.

நானாக நான் இருக்கும் என்னை இச்சமூகம் கைவிட்டது.

நனைந்த வார்த்தைகளை எல்லோரும் தருகின்றனர்.

நாங்கள் நனைந்த போது எங்களுக்கு யாரும் குடை சுமக்கவில்லை.

நனைந்த வார்த்தைகளில் பல நேரங்களில் நாங்கள் குளிராலும் பாதிக்கப்பட்டோம்.

நனைந்த வார்த்தைகளில் நஞ்சும் உண்டு.

நனைந்த வார்த்தைகளில் புனைவும் உண்டு.

எல்லோரும் நனைந்த வார்த்தைகளைத் தருகிறார்கள்.

சிலர் எங்களின் நனைந்த வார்த்தைகளைத் திருடுகிறார்கள்.

எங்களின்  நனையாத வாழ்க்கையைப் பறித்து விட்டு…

எங்களுடன் நனைய மறுக்கும் மதம் சாதி இனம் என

எதுவும்  எங்களுடன் நனையவில்லை.எல்லாவற்றையும் இழந்து  காடும் வீடும் மானமும் இழந்து நனைகிறோம்.

அடையாளம் இல்லாத எங்களுக்கு எந்த அடையாள அட்டையும் இல்லை.

பறவையைப் போல் திரிகிறோம்.ஏதேனும் ஒருநாள் மடிவோம்.

பொதுவுடைமை

நடந்தேன்.

ஒற்றையடிப் பாதையில் ஒரு ஓரமாய் நடந்தேன்.

துளிர் விட்ட மரத்தில் சிறிது நேரம் களைப்பாற்றி விட்டு

பாதி நகரமான எனது கிராமத்திற்கு நடந்தேன்.

சோளம் கொத்தித் தின்ற சிட்டுக்குருவிகளைக் காணாமல்

கண்ணீர் விட்டேன்.

மறுநாள் பாதி நகரமான எமது கிராமத்தை விட்டு

ஒற்றையடிப் பாதையில்

நடந்தேன்.

ஒற்றையடிப்பாதையில் இரண்டு பேர் துளிர் விட்ட மரத்தை

வெட்டிக் கொண்டிருந்தனர்.

ஏனென்று கேட்டேன்,

ஒற்றையடிப் பாதையை இரு வழிச் சாலையாக மாற்ற                                                 இந்த மரம் இடைஞ்சல் என்றனர்.

எல்லோரும் பயன் பெற பொதுவுடைமை என்றனர்.

தனியுடைமை தள்ளாடிய படி மரம் வீழ்ந்தது ,எனது  பாதி நகரமான கிராமம்  மீதியும் நகரமானது.

நடந்தேன்.